Passengers του Morten Tyldum

Δεν περίμενα να χαρακτηρίσω ταινία ως ρομάντζο επιστημονικής φαντασίας, αλλά αυτό ακριβώς είναι.

***SPOILERS***

Κατά τη διάρκεια μίας αποικιακής αποστολής στον πλανήτη Homestead II, o Jim Preston, ένας επιβάτης του διαστημικού κρουαζιερόπλοιου Avalon, ξυπνάει από τη νάρκη του λόγω βλάβης, 90 χρόνια πριν φτάσει στον προορισμό του. Ο Jim αφού συνέλθει από το σοκ, κάνει τα αδύνατα, δυνατά για να επιστρέψει σε νάρκη και να επικοινωνήσει με τον πλανήτη Γη για να αναφέρει το πρόβλημά του, κάτι που αποδεικνύεται αδύνατο. O Jim αναγκαστικά καταδικάζεται να ζει στην απομόνωση μέσα στο μεγάλο διαστημόπλοιο, με μοναδική συντροφιά τον Arthur, ένα ανδροειδές - μπάρμαν (που βγήκε από τη Λάμψη). Έχοντας πέσει σε κατάθλιψη και μετά από την αποτυχημένη προσπάθεια αυτοκτονίας του, ο Jim αποφασίζει να ξυπνήσει και άλλον επιβάτη, την Aurora για να αντιμετωπίσει τη μοναξιά του. Το φλερτ μεταξύ των πρωταγωνιστών είναι αναπόφευκτο, αλλά η σχέση τους θα δοκιμαστεί αρκετά γρήγορα, όταν η Aurora συνειδητοποιήσει ότι δεν ξύπνησε από ατύχημα, αλλά από τον Jim. Όλα αυτά λίγο πριν το πλοίο αρχίσει να καταρρέει συθέμελα και να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή όλων των 5000 επιβατών και 258 μελών του πληρώματος.

Ο πυρήνας της ταινίας (αφού βγάλουμε τις φανφάρες όπως εφέ, διαστημικό setting και μια μικρή δόση δράσης) είναι ένα απλό μελό love story. Ξυπνάει αυτός, την ξυπνάει αυτή, της κρύβει το ότι την ξύπνησε, το παίρνει χαμπάρι αυτή και δε θέλει ούτε να τον βλέπει, χαλάει το πλοίο και όταν προσπαθούν να το φτιάξουν, συνειδητοποιεί ότι είναι ο έρωτας της ζωής της. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Δε μπορώ να πω ότι τρελάθηκα και ιδιαίτερα με την εξέλιξη της ιστορίας.

 

Αλλά απόλαυσα πραγματικά το πως φαίνεται στην ταινία, το διαστημικό ταξίδι. Η κίνηση του τεράστιου πλοίου για τεχνητή βαρύτητα, τα ολογράμματα για τον έλεγχο του πλοίου, η δυνατότητα του spacewalk, συν την πισίνα που έδωσε και μία πολύ ωραία σκηνή όταν χάθηκε η βαρύτητα. Να προσθέσουμε επίσης ότι (παραδόξως) η ταινία υπακούει γενικότερα στους νόμους της φυσικής. Στην ταινία υπάρχει και η προφανής αναφορά στο Shining, καθώς η σκηνές στο μπαρ του πλοίου, θυμίζουν το μπαρ στο ξενοδοχείο.  Η οποία ωραία είναι μεν, αλλά χωρίς λόγο ύπαρξης δε. Λόγω και καλά της απομόνωσης που νιώθουν οι πρωταγωνιστές  και στις δύο ταινίες? Τελοσπάντων.

Με λίγα λόγια, ένα 6/10 πιστεύω ότι είναι αρκετό.

ΥΓ. Είδα αυτό το βίντεο και πιστεύω ότι είναι εντυπωσιακό το πόσο πιο ωραία θα ήταν η ταινία αν βλέπαμε τα γεγονότα από τη μεριά της Aurora. 

Στεφανία.