King Arthur: Legend of the Sword του Guy Ritchie

***SPOILERS!***

Όταν ο Αρθούρος συναντά  το Lion King.

Η ταινία ξεκινά με τη μάχη για την υπεράσπιση του Κάμελοτ μεταξύ του κακού μάγου Μόρντρεντ και του βασιλιά Ούθερ Πέντραγκον. Ο Ούθερ κερδίζει εύκολα και σώζει το Κάμελοτ. Παρόλα αυτά ξεσπά διαμάχη με τον αδερφό του, ο οποίος αποφασίζει να ξεκληρίσει την οικογένεια του Ούθερ και να ανέβει αυτός στο θρόνο. Το βράδυ της προδοσίας, καταφέρνει να ξεφύγει ο μικρός Αρθούρος, ο οποίος καταλήγει να μεγαλώνει σε ένα οίκο ανοχής στο Λονδίνιουμ.

Χρόνια αργότερα αποκαλύπτεται στο Κάμελοτ το Εξκάλιμπερ, το σπαθί του Ούθερ, που είχε καρφωθεί σε ένα βράχο, τη νύχτα της προδοσίας. Στην προσπάθεια του να εντοπίσει και να εξοντώσει τον απόγονο του Ούθερ, ο βασιλιάς διατάζει να εντοπιστούν όλοι οι άντρες της ηλικίας του Αρθούρου, και να δοκιμάσουν να τραβήξουν το σπαθί.  

Παράλληλα, ο ενήλικας πλέον Αρθούρος, που δε θυμάται τίποτα για την καταγωγή του, έχει γίνει ένας καλά δικτυωμένος απατεώνας. Οι δουλειές του Αρθούρου όμως τον φέρνουν αντιμέτωπο με συνεργάτες του βασιλιά. Στην προσπάθεια του να διαφύγει τη σύλληψη του, διαφεύγει με τους άντρες που αποστέλλονται στο Κάμελοτ, για να δοκιμάσουν να τραβήξουν το σπαθί.  Ο Αρθούρος, προφανώς και σηκώνει το σπαθί από το βράχο και αποκαλύπτεται, και στον ίδιο και στο λαό, ότι είναι ο πραγματικός διάδοχος του θρόνου. Κάπου εκεί ξεκινά μία ανελέητη μάχη μεταξύ πιστών του βασιλιά και των επαναστατών που στηρίζουν τον Αρθούρο στο να ξαναπάρει το θρόνο που δικαιωματικά του ανήκει.

Η ταινία ξεκινά δυναμικά και συνεχίζει ακάθεκτη. Μάχες, δολοπλοκίες, μαγεία συναλλάσσονται μέχρι την αποκορύφωση της ταινίας, στην τελική μάχη. Αρκετοί νέοι ενδιαφέροντες χαρακτήρες έχουν συμπεριληφθεί για να πλαισιώσουν την ιστορία, με μακράν αγαπημένη μου τη μάγισσα (μία θηλυκή εκδοχή του Μέρλιν, χωρίς να είναι ο Μέρλιν!). Πολύ καλή σκηνοθεσία, πράγμα αναμενόμενο από τον Guy Ritchie. Γρήγοροι διάλογοι, όπου μέσω αυτών αποκαλύπτονται πολλές πτυχές της ιστορίας. Και να μην ξεχνάμε το φοβερό soundtrack. Τουλάχιστον εμένα ο συνδυασμός μεσαιωνικής Αγγλίας με rock μουσικάρες, μου άρεσε πολύ. Υπήρχαν και κάποια WTF στοιχεία, όπως η γυναίκα-χταπόδι, που συμβουλεύει τον κακό αδερφό του Ούθερ.

Η  ταινία ως μεταφορά της ιστορίας του Αρθούρου είναι άθλια. Ως παραποίηση της ιστορίας του Αρθούρου είναι πάλι άθλια, καθώς δεν είναι παραποίηση, αλλά είναι μια εξ ολοκλήρου άλλη ιστορία. Όλα τα στοιχεία που συνδέουν την ταινία με την ιστορία είναι καθαρά διακοσμητικά, και δεν παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας: το σπαθί; οκ πήρε το σπαθί του πατέρα του, ήταν ανάγκη να το βγάλει από βράχο? Ο Μέρλιν? Δεν υπάρχει, παρά μόνο δυο αναφορές στο όνομα του. Η lady of the lake? Δεν καταλαβαίνω γιατί την συμπεριέλαβαν στην ταινία. Η στρογγυλή τράπεζα? Οκ φτιάχνει ένα τραπέζι στο τέλος. Ε και? Γκουινεβιρ, Λάνσελοτ, Μοργκάνα και λοιποί δεν υπάρχουν καν. Υπάρχει Μόρντρεντ όμως, αλλά καμία σχέση με αυτό που περιμένεις να δεις. Γενικά δεν καταλαβαίνω γιατί συνδέει την ευρέως γνωστή ιστορία, με το σενάριο αυτό. Το οποίο σενάριο αν θέλαμε να το χαρακτηρίσουμε ως μεταφορά κάποιας άλλης γνωστής ιστορίας, θα ήταν του Lion King και όχι του βασιλιά Αρθούρου. Η ταινία έχει φάει ήδη κάποιο κράξιμο, και λογικό όταν σου πλασάρεται ως κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που είναι. Θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιήσει εξολοκλήρου νέους χαρακτήρες, με το ίδιο σενάριο, με την ίδια εξέλιξη και να είναι ταινιάρα.

7/10 επειδή στην τελική την απόλαυσα και θα την ξανάβλεπα άνετα.